อารักขสัมปทา เก็บรักษาแก้ขัดสน
มีกิน มีใช้ ไม่อับจน ทั่วทุกคนควรรีบเร่ง อย่ารั้งรอ
วิธีการมีมากหลาย ศึกษาได้จากนี้หนอ
ตาก ดอง แช่อิ่ม หมัก อบ มีไว้ให้พอ
มาเถิดมาศึกษา ภูมิปัญญาแนะวิถี
ภายหน้าจะได้มี ความรู้ดีไว้พึ่งตน
อีกทั้งเพิ่มมูลค่า ผลผลิตหนาถ้าเหลือล้น
แปรรูปถนอมไว้จะไม่จน ช่วยผ่านพ้นวิกฤติ...เอย
ประพันธ์ : ธนานันท์ เหล็กเกตุ
อาหารเป็นหนึ่งในปัจจัยสี่ที่มีความจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์ การถนอมอาหารได้เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อมนุษย์เป็นอย่างมากเนื่องจากพฤติกรรมการบริโภคอาหารมีการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเนื่องจากคนส่วนใหญ่ต้องการความสะดวก รวดเร็ว และต้องการเก็บรักษาอาหารไว้บริโภคได้นานๆ
การถนอมอาหารนั้นมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ โดยชาวโรมันค้นพบการรมควันเนื้อสัตว์ การหมักเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ การทำเนยแข็ง จนกระทั่งปี ค.ศ. 1864 หลุยส์ ปาสเตอร์ ได้พบว่าไวน์และเบียร์เกิดการบูดเสียจากสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ที่เรียกว่า “จุลินทรีย์” มีผู้ให้คำจำกัดความของการถนอมอาหารไว้หลายอย่าง ซึ่งอาจสรุปได้ว่า การถนอมอาหาร เป็นการเก็บรักษาอาหารไว้ให้ได้นานโดยไม่ทำให้อาหารนั้นเกิดการเสื่อมเสีย และยังคงอยู่ในสภาพที่เป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค
ที่มา: http://www.gpo.or.th/rdi/html/preserve_food.html
สถาบันเศรษฐกิจพอเพียง มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
เลขที่ 6 หมู่ 4 ตำบลหัวไทร อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา
โทรศัพท์ 038-500000 ต่อ 7600, 0944791659